Ostatnio wpadł mi w ręce ciekawy tekst właśnie o kobietach pozostających w domu z małymi dziećmi, tak do około 3-4 roku życia. Zastanawiałam się, czy w ogóle pisać na ten temat, bo bardzo dobrze czuję się przebywając w domu z dziećmi i w zasadzie nie mam potrzeby udowadniać nikomu, że jest to dobre dla dziecka, ani tym bardziej tłumaczyć całemu światu, że nie jest to wcale takie łatwe i lekkie. Na dodatek wcale nie jest tak, że mam więcej czasu na ogarnięcie dzieci i domu niż kobiety czynne zawodowo zaraz po porodzie albo po ustawowym urlopie macierzyńskim. Pomyślałam jednak, że może moje przemyślenia pozwolą innym mamom uwierzyć w siebie, a także powiedzieć innym, że to spędzanie czasu z dziećmi nie jest wcale takie łatwe, proste, a prace domowe robią się same, bo przecież jesteśmy na miejscu cały czas. Ja sama na początku macierzyństwa miałam ochotę wszystkim udowadniać, że moje bycie w domu z dzieckiem jest bardzo pracochłonne i czasochłonne. I nie mam w ciągu dnia absolutnie na nic czasu. Jedzenie? Kawa? Fitness? Skorzystanie z toalety? Umycie się? W życiu! I to nie jest kwestia organizacji. Nie, To nie kwestia chcieć, to znaczy móc i jesteś leniwa to nie masz czasu. To po prostu kwestia posiadania małych dzieci, którymi po prostu trzeba się zająć i jeśli mamy zamiar zrobić cokolwiek innego, to po prostu musimy je komuś oddać pod opiekę. Wszystkie prace konieczne do wykonania są możliwe do zrobienia dopiero po godzinie 22 czy 23, tak, jak w przypadku mam pracujących. Teraz wiem, że tak jest i nie interesują mnie opinie innych. Jednak może kilka słów o życiu mamy z małymi dziećmi doda otuchy i pewności siebie początkującym mamom, będącym pod ostrzałem różnych opinii znajomych, koleżanek, a także najbliższej rodziny. Narzekasz? Nie! Po prostu to nie jest takie łatwe.

Katarzyna Nagraba

Mama

23 luty 2020

Odsłony: 1132

Czytaj więcej...

Luty to miesiąc walki z nowotworami i czas, w którym wiele osób stara się uwrażliwić społeczeństwo na problemy onkologiczne, na możliwości wczesnego wykrycia raka, na ogólnodostępne badania. W lutym przypada Światowy Dzień Walki z Rakiem. Pojawia się także wiele kampanii społecznych, Ministerstwo Zdrowia finansuje Białą Sobotę (bezpłatne badania w 28 centrach onkologii na terenie całego kraju). Ostatnio dzięki głośnym wystąpieniom politycznym skierowano uwagę na finansowanie z budżetu państwa tematów związanych z onkologią. Także ja w tym miesiącu zaczęłam mocniej rozmyślać o kwestiach związanych z nowotworami. Jako że jestem mamą dwójki maluszków dotyka mnie to mocno, bo zdaję sobie sprawę, że teraz żyję nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla nich. Mając na uwadze ich dobro, muszę zadbać także o siebie, a o sobie jest bardzo łatwo zapomnieć w codziennym zabieganym życiu. Z reguły mama ma tyle na głowie, że raczej ciężko jest jej codziennie spędzić trochę czasu przed lustrem, zbadać piersi, obejrzeć siebie. Uwierzcie, że warto, bo co by było gdyby nagle się okazało, że w tych oto karmiących piersiach pojawia się guzek? Duży, a może wcale nieduży, ale jest. I co teraz? Co dalej? A co będzie, jeśli nagle okaże się, że nas zabraknie? Że jest już za późno, bo nie miałyśmy na to czasu, nie zwracałyśmy uwagi? Że przecież karmię, to nie może się pojawić guzek? Że w tym okresie nie powinno się robić USG, bo i tak nic nie wykryje? Że niby karmienie piersią zmniejsza ryzyko raka piersi? A jeśli nie? Jeśli nagle te małe szkraby zostaną same? To kto je wychowa? Niby tata jest. Babcie też są. I co z tego? Przecież w pierwszych 3 latach życia to mamy dzieci potrzebują najbardziej. Brzmi strasznie? Bo tak może być. Dlatego choćby miało być to jedyne wyjście z domu, nawet wyjście z dziećmi, warto przejść się do lekarza i zrobić ten drobny krok. Zbadać piersi.

Katarzyna Nagraba

Zdrowie

21 luty 2020

Odsłony: 2174

Czytaj więcej...