Za nami pierwszy tydzień spędzony w domu, bez możliwości swobodnego poruszania się, bez możliwości prowadzenia życia towarzyskiego (nawet jeśli ograniczało się ono do wspólnych spacerów z koleżanką i jej gondolką). Restauracje w większości zamknięte (poza możliwością zamówień na wynos), kawiarnie zamknięte, galerie handlowe zamknięte. Pozostają nam zakupy online z terminami odbioru około dwutygodniowymi (lepiej skompletować zamówienie na Wielkanoc już teraz). Nie możemy skorzystać z oferty muzeów, teatrów, kin. Nasza izolacja nie ogranicza się jedynie do konieczności zrezygnowania z atrakcji oferowanych w pomieszczeniach. Jesteśmy ograniczeni także przez konieczność zrezygnowania z atrakcji, które oferuje nam przyroda. Nie możemy przejść się swobodnie po parku, po osiedlu, odwiedzić zoo, parku linowego, przejść się brzegiem Wisły w Warszawie (tak wiem, że niektórzy nieodpowiedzialnie to robią).

Nie jest to łatwa sytuacja dla nikogo. Ani dla nas, dorosłych, ani dla naszych dzieci. Dla naszych rodziców, czy dziadków też nie jest przyjemnym siedzenie w domu bez możliwości wyjścia do sklepu, zwykłego przespacerowania się, czy pójścia do pracy. O ile posiadamy domek z ogródkiem, mieszkamy na przedmieściach, bądź na wsi i możemy się trochę przewietrzyć, to możemy znieść izolację trochę łatwiej, co nie znaczy, że nie daje się nam we znaki. Jednak, jeśli pozostajemy w zamknięciu, w naszych czterech ścianach jedynie z balkonem lub tarasem, jest to o wiele trudniejsze i wpływa na naszą psychikę mocniej. Nowa sytuacja zaburza nasze poczucie bezpieczeństwa, potrzebę wolności i braku skrępowania każdego człowieka. Pobudza skłonność do wiary w fake newsy, wertowanie stron przeglądarek internetowych w poszukiwaniu zarówno tragedii jak i nadziei, że wkrótce obecna sytuacja się zmieni, że ilość zachorowań zacznie spadać, że ktoś, gdzieś wynalazł lek bądź szczepionkę, nawet jeśli jest to mama czwórki dzieci po 5 dniach kwarantanny;) Obraz wręcz surrealistyczny, zaciągnięty z wizji przedstawionych w Matrixie, Epidemii czy 28 dni później. Budzimy się pewnego dnia, a tu nie ma nic. Jesteśmy tylko my. Brzmi strasznie? Na szczęście obecna sytuacja, nie jest aż tak katastroficzna i możemy mieć rzeczywistą nadzieję, że to wszystko szybko się skończy. Musimy jednak przetrwać, ale jak?

Katarzyna Nagraba

Mama

22 marzec 2020

Odsłony: 767

Czytaj więcej...

Czytałam wiele informacji publikowanych w sieci odnośnie witaminy C. Z jednej strony dużo osób zachwalało witaminę C, jako złoty środek na całe zło. Inni dementują plotki i mówią, że witamina C nie daje nam nic, a w czasach koronawirusa najlepsze efekty daje pozostanie w domu. Postanowiłam więc zagłębić się w najnowsze publikacje naukowe dotyczące wpływu witaminy C na zmniejszenie ryzyka zachorowania na pewne choroby. Byłam bardzo ciekawa, czy ona rzeczywiście działa czy to mit. Propagowanie dawkowania witaminy C nie jest chyba w interesie żadnej grupy biznesowej, bo nie jest ona ani dobrem reglamentowanym, ani też nie kosztuje strasznie dużo, więc w zasadzie każdy może sobie na nią pozwolić.

Nie ukrywam, że na witaminę C zwróciłam uwagę głównie ze względu na pojawienie się koronowirusa, który spędza sen z oczu wszystkim. Wiele osób pyta się mnie, jak przygotowuję się na jego ewentualny atak. Mam męża lekarza, więc teoretycznie powinnam posiadać całą tajną wiedzę dotyczącą współczesnej medycyny oraz samych wirusów. To prawda, że z lekarzem żyje się spokojniej, a przynajmniej z takim, jakiego ja mam przy sobie. Ze zdrowym dystansem, optymistą, ale jednocześnie realistą posiadającym szeroką wiedzę medyczną. Oczywiście zrobiliśmy zapasy, oczywiście nie wychodzę z dziećmi z domu, spacerów w zasadzie też unikam. Dziadków też zamknęliśmy w ich domach i nie pozwalamy wychodzić. Jednak według mojego osobistego lekarza raczej większość z nas i tak zachoruje, tylko w różnym okresie, a samą chorobę też przejdziemy w indywidualny sposób. Na pewno większość ekspertów podkreśla jedno, że spacery są wskazane. Trzeba się przewietrzyć, a stężenie wirusa na spacerze, w pewnej odległości od innych powinno w miarę skutecznie ochronić nas przed zarażeniem. Poza tym prawdopodobnie i tak większość z nas zarazi się nowym wirusem z Chin, będzie jego nosicielem, przejdzie chorobę bezobjawowo, bądź w postaci zbliżonej do grypy. Oczywiście wirus jest niebezpieczny dla osób starszych, ale dla seniorów w zasadzie każda choroba jest pewnym ryzykiem. Możliwe, że za rok będziemy mówić „wiesz co, u mnie ostatnio strasznie, siedzę z dziećmi w domu, bo złapały w przedszkolu koronawirusa”. Będzie to jedna z chorób, na którą będziemy się szczepić, i która będzie pojawiała się w naszym życiu. Co więc warto robić? Chyba najważniejsze jest zadbanie o naszą odporność i przyjmowanie witamin w różnej formie. Może właśnie powinna to być witamina C?

Katarzyna Nagraba

Zdrowie

16 marzec 2020

Odsłony: 969

Czytaj więcej...